Anam

ANAM

Bir sen mi yalnızsın ey deli gönül
Gurbetin ocağı beni pişirdi
Yadıma gelmişsin vay deli gönül
Hasretin sineme tetik düşürdü

Oy anam can anam kurban anam
Duvar ol sen bana sırt ver anam
Dağlara dağlara gardaş verdim
Dağlara dağlara canlar verdim

Yaslandım duvara yaktım tütünü
Dumanı sılaya aldı aşırdı
Ayrılık acısı derdin bütünü
Gözümün yaşını yine taşırdı

Oy anam can anam kurban anam
Duvar ol sen bana sırt ver anam
Dağlara dağlara gardaş verdim
Dağlara dağlara canlar verdim

Mahmut şafaklar
Gökkandili sönüp
Geceye sarıldığında dizindeyim anam
Güldemet eline kırıldığında

ŞİİR

Şafakları istemem kanlı urganlarıyla
İstemem gün ışığını diriler makberinden

Seni benden alır boynum bükülür
Gözyaşlarımla ellerim boşlukta kalır

Yeniden beklerim sarılıp emzirecek vuslatı
Durmazsın yine güneşi gömüp

Akşamın olduğu yerden şakayıktan demetlere
Nağmelere gelirsin başım dizindeyken
Ninnilerle inlersin

Yanarsın kendince bir daha olmayası sabaha
Bir daha erince

Gitme ana sen dur
Gönlümdeki sürur kararsın güneş
Gözümdeki nur bu nemrut ateş

Şafaklara kıyıp ne varsa söndüreyim
Beni bağrına, bağrın kabrime döndüreyim

Hasretler olmasın
Anneler ağlamasın
Anneler ağlamasın